Kırmızı BMC kamyon

Trafikteyim ama aklım oğlumda. 3 günlük beraberliğimizden sonra onu bırakıp yola düşmek zor oldu. sağ-sol dikiz aynalarımdan trafiği kontrol edip güvenli bir şekilde yolculuğuma devam ederken bir yandan da son dakikalarımızı tekrar tekrar hatırlıyorum, sanırım yüzüme bir gülümseme yerleşmiş durumda. sabah mahmurluğu hala yüzünde, saçları karışmış ama annesi ile evden çıkmanın sevinci gözlerinde… mesafe yakın bu yüzden ön koltuğa oturma hakkını elde etmiş, ama bu da yetmemiş direksiyona sahip olmak istiyor, vites zaten hem merak ettiği bir mekanizma, el frenini bu sabah yeni fark ettik. Sabahın en erken saatinde anneanne ile buluşmak onun için tam bir sürpriz oldu, arkasına bile bakmadan odaları keşfetmeye girişti ve ben kaldım kapıda tek başıma, el elde el başta… tabi torun bambaşkaymış, o kapıda görününce gerisi koca bir hiçmiş… yine de onların gözlerinde bu mutluluğu görünce şükür etmek lazım, evladın senden önde zaten, o paşalar gibi ağırlanınca seninde gönlün ağırlanıyor. Gönlüm kaldı annemle babamla… Anne-baba kokusu, ev kokusu, soba kokusu, sabahları ılık bir süt yanında tost kokusu, önceden ısıtılmış araba kokusu, karne günü hediye kokusu, bayram sabahı köy kokusu… işte tam o anda önü kırmızı bir BMC kamyonu solluyorum, önce sağına geçiyor sonra soluna geçiyor amcama bir el etmek istiyorum, kızıl sakalları, babam gibi gözleri, ağır ve sakin ama heybetli duruşu ile tüm mahallenin girişinde “Hoca geliyor” diye kapıya çıkışı, küçüğüne saygısı-büyüğüne sevgisi, “Gelin, hoş geldin” deyişi… Nasıl geçmiş bunca zaman, amcam değilmiş önümdeki, elim havada kaldı, ben köyümde de değilmişim zaten.

İnsan neye zaman ayıracağını bilmiyor bu koca şehirde ama özlem değişmiyor, özlediğini bir görsen aradaki yılları siliyor, daha dün ayrılmış gibi sarılıyorsun yine geçmişine. Ben sizde öğrendim kocaman bir aile olmayı, büyük olmayı, kan-dan olmasa da can-dan olmayı. Sen kara gözlerinle yine mahallenin girişinde bekle bizi amcam. Bilirsek senin beklediğini daha bir kolay olur bu şehirde dolaşmak. Gece daha kolay olur, gündüz daha kolay. Bir sen daha var benim ömrümde, gözleri babam gibi, sesi sen gibi, adı annem gibi, kardeş gibi, can gibi. Sen bekle ki o da öğrensin kocaman bir aile olmayı, büyüğü sevmeyi küçüğü saymayı.  

 Ankara, 20.05.2013